در ستایش خدای نجات دهنده
مزامیر باب ۱۴۶
سعادت توکل به خدا
۱ هلّلویاه! ای جان من خداوند را تسبیح بخوان! ۲ تا زنده هستم، خداوند را حمد خواهم گفت. مادامی كه وجود دارم، خدای خود را خواهم سرایید. ۳ بر رؤسا توكّل مكنید و نه بر ابن آدم كه نزد او اعانتی نیست. ۴ روح او بیرون می‌رود و او به خاك خود برمی‌گردد و در همان روز فكرهایش نابود می‌شود. ۵ خوشابحال آنكه خدای یعقوب مددكاراوست، كه امید او بر یهوّه خدای وی می‌باشد، ۶ كه آسمان و زمین را آفرید و دریا و آنچه را كه در آنهاست؛ كه راستی را نگاه دارد تا ابدالا´باد؛ ۷ كه مظلومان را دادرسی می‌كند؛ و گرسنگان را نان می‌بخشد. خداوند اسیران را آزاد می‌سازد. ۸ خداوند چشمان كوران را باز می‌كند. خداوند خم شدگان را برمی‌افرازد. خداوند عادلان را دوست می‌دارد. ۹ خداوند غریبان را محافظت می‌كند و یتیمان و بیوه زنان را پایدار می‌نماید. لیكن طریق شریران را كج می‌سازد. ۱۰ خداوند سلطنت خواهد كرد تا ابدالا´باد و خدای تو ای صهیون، نسلاً بعد نسل. هلّلویاه!
منبع : رازگاه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر